7 MAYIS 19XX

Seni düşündüğümde bütün şehir uyuyordu.
Sen uykularında beni sayıklardın
Ben seni.
Sen, gece yarılarına kadar beni beklerdin.
Gelmezdim.
Oysa sen bilmezdin.
Bir kez dokunabilmek için sana
Ben düşlerimi bölerdim.



Bugün seni düşündüğümde bütün şehir uyuyordu. Kupkuru bir yağmur yağıyordu. Toprak; ha ıslandı, ha ıslanacak. Buz gibi bir güneşin soğuğunda yağıyordu yağmur. Bulutlar mahşerin dört atlısı gibi dörtnala üstüme geliyordu. Henüz uyanmamış bir sabah oğuşturuyordu gözlerini yanı başımda.

Dayanılmazlığına “kader” deyip, sonsuza gömdüm. Birden, dayanılmazlığın, dayanılmazcasına çöktü yüreğime.

Birden yaşanmışlıklarımızı anımsadım. Yine mayıstı aylardan. Dal kıpırdamıyordu. Rüzgar, dalların arasında sinsice saklanmıştı besbelli. Kapını açtığımda uyuyordun. Karanlık, tüm dilsizliği ile haykırıyordu sönmüş bir sokak lambasının öte yanında. Karanlık bir sabahtı.

Kirpiklerin aralanmamıştı. Yorganı boynuna kadar çekmiştin. Sağ yanağın yastığında ve dudakların yarı açıktı. Saçın dağılmış, kirpiklerin gülümsüyordu...

Komşu bahçelerden sana beyaz menekşeler getirmiştim. Birden Mona Lisa’yı kıskandıran bir tebessüm geçti dudaklarından. Saçlarına dokundum. Kirpiklerin aralandı.

Bir kumru havalandı telaşlı kanat çırpınışlarıyla. Kelebek kadar masum nefes alışlarını duymak için olanca yanaştım. Vahşi bir kısrak gibi yerinde duramıyordu yüreğim.

Omzuna dokundum. Sımsıcaktı. Nefesin yayla çiçekleri gibi kokuyordu. İlkin burnunu öptüm. Sonra omuzlarını ve kollarını...

Dudaklarına dokunur dokunmaz sarhoşluğum başladı. Ben dudaklarında kaybolmuştum. Saçların terlemiş tenime yapışıyordu.. dilin ta! yüreğimde bir yerlere değiyordu. Sonsuzluğu kucaklamak gibi bir şeydi sana sarılmak.

Güneşin nefesi pencereden ılıkça sızıyordu. Şafak, gri bulutların arkasında nar çiçeklerine benzemişti. Ellerim teninde en anlamlı dokunuşları yaşıyordu. Gözlerin en büyülü bakışlarla bir açılıp, bir kapanıyor, dudaklarının değdiği yerler dayanılmazlaşıyordu.

Bir anda yüreğimden binlerce kelebeğin havalandığını hissettim. Sabah başlıyor mu? Bitiyor muydu? Hatırlamıyorum...

Seni de hatırlamıyorum... Hem de hiç... Her gün biraz daha anlıyorum ki...

Sen hatırlayamayacağım kadar çok aklımdasın.